O VIRTUAL MEETING

Szanowni Państwo,

serdecznie zapraszamy do udziału w podsumowującym Virtual Meeting, podczas którego zostanie omówiony przypadek kliniczny.

Spotkanie odbędzie się w poniedziałek, 22 września 2025 roku, o godz. 18:30.

KIEROWNIK MERYTORYCZNY

prof. dr hab. n. med. Maciej Krzakowski

ETAP I

ETAP II

etap I — opis przypadku pacjentA

Pacjent lat 69, diagnozowany od grudnia 2022 r. z powodu odkrztuszania gęstej wydzieliny. W wykonanych badaniach TK i PET-TK uwidoczniono proces rozrostowy w zakresie płata górnego płuca prawego z przerzutami do nadnerczy. W płucach widoczne zmiany rozedmowe, niedodmowo-bliznowate przypodstawnie oraz rozległe obszary malacyjne i zanikowe lewej półkuli mózgu.

W wywiadzie: dwukrotny udar niedokrwienny mózgu z niewielkim rezydualnym niedowładem prawych kończyn, przetrwałą nieznaczną afazją ruchową (2000 r., 2003 r.), łuszczyca, nikotynizm, okresowo spożywany alkohol.

W marcu 2023 r. pacjent diagnozowany w Klinice Chirurgii Klatki Piersiowej USK Rzeszów, wykonano BAC guza płuca prawego pod kontrolą TK — zabieg powikłany odmą, wymagającą założenia drenażu prawej jamy opłucnej.

W badaniu histopatologicznym uwidoczniono komórki raka gruczołowego płuca. Z uwagi na materiał nieodpowiedni do badań predykcyjnych wykonano w maju 2023 r. ponowną BAC pod kontrolą TK, uzyskując materiał odpowiedni do oceny.

W badaniach stwierdzono ekspresję PD-L1 TPS>=50%, wykryto wariant patogenny c1803A>T;p.(Lys601Asn) w genie BRAF. Nie wykryto mutacji w genie EGFR ani w genach ALK i ROS-1.

W wykonanym TK w czerwcu 2023 r. uwidoczniono guz płuca prawego z obecnym guzkiem satelitarnym, powiększone węzły chłonne wnęki płuca prawego, powiększone węzły chłonne tuż poniżej naczyń nerkowych, meta do nadnerczy, cT3N1M1c (8. edycja AJCC).

Pacjent zakwalifikowany w czerwcu 2023 r. w Klinice Onkologii Klinicznej USK Rzeszów do immunoterapii pembrolizumabem w ramach Programu Lekowego.

Dotychczas pacjent otrzymał 25 kursów leczenia od czerwca 2023 r. do lipca 2025 r. Pacjent kontynuuje leczenie.

W badaniach obrazowych w trakcie leczenia uwidoczniono w pierwszej ocenie (09.2023 r.) regresję ognisk w płucu prawym i regresję zmian meta w nadnerczach — PR wg kryteriów RECIST, w kolejnych badaniach wymiary zmian stabilne — SD wg RECIST, z powiększeniem się wymiaru zmiany w nadnerczu lewym w TK z 04.2024 r., z regresją ww. zmiany w kolejnych badaniach obrazowych. W aktualnym TK (07.2025 r.) utrzymuje się stabilizacja choroby.

W trakcie leczenia wystąpiły powikłania dermatologiczne G1 i niewydolność wątroby G2.

W grudniu 2023 r., około tygodnia po 9. kursie leczenia, wystąpiła nasilona, swędząca wysypka skórna pleców. Została skonsultowana dermatologicznie — rozpoznano zmiany o typie liszaja płaskiego polekowego. Włączono leczenie miejscowe maścią sterydową oraz leki przeciwalergiczne, uzyskując poprawę.

W lutym 2024 r., z powodu niewydolności wątroby G2, wstrzymano leczenie i włączono sterydoterapię w dawce 1mg/kg m.c. prednizonu na dobę. Po tygodniu stosowania sterydoterapię uzyskano poprawę do stopnia G1, umożliwiającą redukcję dawki sterydów. Uzyskano normalizację parametrów wątrobowych po miesiącu leczenia, odstawiono sterydy. Odroczono kontynuację leczenia systemowego z powodu pojawienia się u pacjenta w marcu 2024 r. cech klinicznych infekcji dróg oddechowych. Z tego powodu zastosowano antybiotykoterapię empiryczną, w RTG klatki piersiowej uwidoczniono zmiany zapalne w dolnym polu płuca lewego z sugestią zmian infekcyjnych, niepolekowych. Z uwagi na brak poprawy klinicznej po antybiotykoterapii, utrzymujący się kaszel i gorączkę pacjent został skierowany do Kliniki Pulmonologii. W wykonanym TK klatki piersiowej (03.2025 r.) pojawiło się uogólnione obniżenie przejrzystości miąższu z rozlanymi zacienieniami „matowej szyby”, w płatach dolnych pojawiły się drobne zagęszczenia, mogące odpowiadać zmianom zapalnym odoskrzelikowym — rozpoznano zapalenie płuc, wdrożono antybiotykoterapię, uzyskując poprawę kliniczną. W kontrolnym TK wykonanym w kwietniu 2024 r. uwidoczniono regresję zmian śródmiąższowych obu płuc, SD wg RECIST, zdecydowano o kontynuacji leczenia. Łączna przerwa w leczeniu wyniosła do 12. tygodni.

Aktualnie pacjent w stanie ogólnym dobrym, ze stabilizacją choroby w badaniach obrazowych, kontynuuje leczenie.

Etap II — WYNIKI ZLECONYCH BADAŃ

Wyniki badań opublikujemy wkrótce. 

KONTAKT